Rövşən ŞİRALIYEVOrta məktəbdə oxuyanda sinif yoldaşlarımdan biri o zaman rayonda nəşr olunan "Zəhmətkeş" qəzetinə məktəbdəki dovşanlara yarıtmaz münasibət haqqında imzasiz bir məktub göndərmişdi. Qəzetin məktublar şöbəsinin müdiri direktorun qaynı idi. Direktor da məktubun müəllifini sinif dəftərləri əsasında asanlıqla müəyyənləşdirə bilmişdi... İz-imza tapmışdı... "Edam" mərasimi böyük tənəffüsdə həyara keçirildi... İndi dünya ən qanlı günlərini yaşayır. Ard-arda baş verən faciələr, yoxsul, sadə insanların qətliamı hegemon dövlətlərin diktə, təsir mexanizminə çevrilib...
Qəzza şəhərindəki xəstəxananın vurulması, öldürülülən günahsız insanların faciəsi üçün kimsə məsluyyəti üzərinə götürmək fikrində deyil. Əməliyyat "imzasız" həyata keçirilib, amma iz həmin izə oxşayır...
1990-cı ildə Bakıda, 1992-ci ildə Xocalıda, 1999-cu ildə Çeçenistanda, 2002-ci ildə "Nord-Ost" kino-teatrında, 2004-cü ildə Beslanda, Macarıstanda, Cexoslavakiyada, Polşada, Əfqanıstanda, Ukraynada... həyata keçirilən hərbi cinayətlərin oxşar cəhətləri, həyata keçirilmə məqsədləri eynidir. XX əsrin ən böyük diplomatlarından olan U.Çörçil yazırdı:
"Rusiya sərhədlərindən xeyli uzaqlarda yerləşən və bütün dünyaya səpələnmış ölkələrdə kommunistlərin "beşinci kalonları" yaradılmışdır və bunlar tam vəhdətdə və kommunist mərkəzlərinin sərəncamlarına tam itaət göstərməklə çıxış edirlər"...
"Öz qanları ilə dəstəmaz alan" (N.Gəncəvi) bu vəhşi toplumun "kommunist" adı üstündən götürülsə də, mahiyyəti eynidir. Bunlar yalnız qan üzərində qurulan taxt-tacda daha rahat əyləşə bilirlər...
Bu yırtıcı ayının cəngindən qurtulan millətləri, dövlətləri xoşbəxt saymaq olar.