Yalçın İslamzadə: "Bu qədər filoloq var, dilimiz başqa dillərə uduzur"
Filologiyanın liderlik etməsinin səbəbi, yəqin ki, status simvolu kimi elmi, ad almağın dəb olduğu, bunun üçün də filologiyanın ən asan sahə olmasıdır. Lap, Sovet dövrünün inşa mövzuları kimi, - "Sabirin əsərlərində irticanın ifşası". Güman ki, çox az sayda bu sahədə deyəcək yeni sözü olanlar istisna olmaqla, deyilən səbəblərlə bu sahə seçilib. Sosiologiyada heç bir müdafiə yoxdur, belə çıxır ki, cəmiyyəti cəmiyyət kimi analiz etmək, öyrənmək heç kimə maraqlı deyil. Filologiyadan sonra, ən çox müdafiə texniki-təbiət elmləri sahəsindədir. Güman etmək olardı ki, cəmiyyətdə ciddi fikir mübarizəsi, "iki kültür", "fiziklər-liriklər" fikri mübarizəsi gedir, - o da deyil. Təbiət elmləri sahəsində dərəcəsi olanların elmi təfəkkürün təbliği mövzusunda fəaliyyəti gözə dəymir, hətta fizika elmləri doktoru düşüncə gücü ilə yük maşınını dayandırmağın mümkünlüyünü, elmin bu məsələni hələ anlamadığını da bəyan edir.
Filoloji düşüncənin populyar olmasının bir səbəbi də sözlərə, mifik təfəkkürdə olduğumuz üçün, söz analizlərinə elmi faktlar kimi dəyər verilib, onlardan böyük nəticələrə gəlinməsidir, - "şumerlər türk olub" kimi. Mifik təfəkkürdə olmanın bir işarəsi də şairlərin, yazıçıların əsərlərinə dramatizm əlavə etmək üçün "Cənnətdən qovulanlar", "Qiyamət ərəfəsində", "Əzrayılın ədaləti", "Mələklərin gözyaşları" kimi mifologiya ilə əlaqələndirmələridir.
Türkiyədə status üçün "araşdırmacı-gazeteci-yazar, şair" yazırlar, biz də f.ü.f.d.(filologiya üzrə fəlsəfə doktoru) olmaq dəbdir. İstəyən istədiyi sahədə müdafiə edə bilər, ancaq filologiya sosiologiya, psixologiya, tarix kimi sahələrdə böyük nəticələrə varmaq üçün ciddi metod deyil. Ancaq, sınanmış metodu olan sahələrə üstünlük verilsə, cəmiyyət üzərinə sağlam refleksiya etmək olar. Bu qədər filoloq var, dilimiz başqa dillərə uduzur, ciddi ədəbiyyat tərcümə olunmur, ədəbi tənqid-təhlil məktəbi yaranmır, oxu materialları tənqidi təfəkkürü inkişaf etdirmir v.s.