Ahh, o şirin, unudulmaz illərim!..

Anam yazıq səhər tezdən durardı,
Təndir üstə sacayağın qurardı.
Dədəm qalxıb bığlarını burardı,
Deyərdi ki, bircə iskan çay gətir.
Qəndi də ki, şirinçayçun say gətir.

Bacım tezcə dəm çaynikin alardı,
Üç-dörd qaşıq quru çaydan salardı.
Nənəm də ki, mat-məəttəl qalardı,
Deyərdi ki, ay öy yıxan, az işlət;
Əlündəki ya müftədi, ya rüşvət ?!.

Mal-qoyunu ötürərdim örüşə,
Qardaşım da buyurardı hər işə...
Gözləyərdim axşam vaxtı şər düşə,
Buzovmuzu gətirərdim hörükdən.
Bircə “sağol” qazanardım böyükdən.

Lil içində oynayardım yağışla,
Anam ordan baxardı sərt baxışla.
Deyərdim ki, qadooyalım, bağışla,
Şalvarımı özüm yuyub sərəcəm.
Deyərdi ki, yuduğunu görəcəm!..

Axşam olcaq əyləşərdik süfrəyə,
Gözləyərdik qazanda ət üfrəyə;
Bişən kimi yığılardıq dövrəyə,
Deyərdik ki, ay ana, ver ətcədən
Dədəm derdi: Nə issirsüz Xəccədən?!.

Yatan vaxtı boşaldardıq farmacı,
Bir yatardıq - yeddi qardaş, cüt bacı.
Kasıb qaldıq, danışmadıq biz acı,
Bir qarnı ac, bir qarnı tox gülərdik.
Bir almanı doqquz yerə bölərdik.

Belə bilsək, böyüməzdik bəlkə də,
İndi, budee... hərəmiz bir ölkədə!
Üstümüzdə daha yoxdu kölgə də;
Dədəm öldü, anam qaldı vətəndə!
Gülür mənə indi yoldan ötən də!..